आदरणिय क. बाबुराम नमस्कार
कुशल रही सोही कामना गर्दछु ।
तपाईंलाई सम्बोधन गरेर यो खुल्ला पत्र लेख्ने आँट आउँदा आफैले आफैलाई प्रश्न गरेको थिएं । के म यो पत्र लेख्न लायक छु ? मनले जबाफ दियो पक्कै पनि ।फेरी तपाईंलाई नै सम्बोधन गरेर किन यो पत्र लेख्ने ? प्रश्न उब्जियो । जबाफ आत्माले दियो । किन नगर्ने पूर्व जनसर्कार प्रमुख लाई ,किन नगर्ने पूर्व अर्थ मन्त्री लाई ,किन नसोध्ने पूर्व प्रधान मन्त्री लाई ?
पत्र पढ्दै गर्दा तपाइंको मनमा आउला कुनै एलिट समुह वा कुलिन घराना वा यस्तै सुकिला मुकिला को प्रती निधित्व गर्ने ले लेख्ने आँट गर्यो । तपाईं हरुले सोच्ने तेत्ती नै हो आजकाल ।
ठ्याक्कै अहिले चे ग्वेभारा को एउटा भनाई याद आयो "क्रन्तिकारी राजनेता ले साधुको जीवन बिताउनु पर्छ । आडम्बर रहित बाँच ।" मलाई लाज लायो चे का तिनै अनुयाई हरु को आजकाल को जिबन शैली देखेर । के माओबादी आडम्ब र रहित छ ? अहँ ।कहिले तेस्तो देखिएन । हिजो २०६३ मा खैरो कमिज मा बालुवाटार देखिएका प्रचन्ड - बाबुराम हरु आज फेरी तेही कमिज मा रमाउन सक्छन ?
उच्च बर्गको नेतृत्व गर्ने भयो अब माओबादी । थबाङ भुल्यो । हजारौँको बलिदानी भुल्यो ।बेपत्ता भुल्यो । हिजो मकै भुटेर जङगल मा लगेर दिने आम जनतालाई भुल्यो । युद्दमा हिन्दा बास बसेको झुपडी लाई बिर्सियो ।आज आलिशान महला मा बस्ने भयो करोडौँ को गाडी मा यात्रा गर्छ । कुरी कुरी तिम्रो सर्बहाराकारण । पहिलो सम्बिधान सभामा जनताको अपार बिश्वास लाई तिलान्जलि दिनु भो ।
जनमत को कदर गर्नु को साटो जितको उन्माद लिएर जिम्बेबारी बोध नगरि आत्म रतिमा रमाउनु भो । पहिलो गणतान्त्रीक सरकार ले सिन्को सम्म भाँचेन ।हजुर को अर्थमन्त्रालय ले बाहेक ।राजस्व बृद्धी मा पाएको सफलता लाई आम नागरिक ले सलाम गरे कै हुन । तर तेहिँ निर युबा स्वरोजगार भनेर चैते माओबादिले मोटरसाइकल किन्ने स्रोत बाहेक अन्य उप्लब्धी सुन्य नै रहयो । तेती बेला महङ्गी ले नागरिकलाई त्राहिमाम पार्यो ।
जग्गा दलाल ले उब्जनी योग्य जमिन प्लटिङ गरे ।चैते माओबादी ले दलाली गरे , घर बनाए घडेरी जोडे । बस जनयुद्ध को अर्को छलाङ देखा पर्यो ।
अनाबस्यक रुपमा सेनापती लाई बिबाद मा ल्याएर आफ्नै साख गुमाउनु भो । जनसरोकार नै नभएको पशुपतिको पुजारी काण्ड ले अझै कुरी कुरी गरिरहन्छ तपाइँहरुलाई । कुनै तागत ले नसकेपछी सत्ता छोड्न बाध्य हुनु पर्यो ।
पुन अर्को पटक कार्यकर्ता लाई भ्रम छरेर रास्ट्रीयता को राग अलाप्दै सडक मा उतार्नु भो । परिणाम सबैले देखे भोगे देश झन्नै दुर्घट्ना मा फस्यो । पछी सात्तामा जान अनेक हत्कण्डा अपनाएर सफल हुनु भो ।सबैको आशाको केन्द्र बनेको बाबुराम प्रधान मन्त्री हुँदा सबै तिर खुशीयाली छायो । तर परिणाम मुस्ताङ म्याक्स , सेना समायोजन र काठमाडौं को सडक बढाउने बाहेक केहि देखिएन । हो सेना समायोजन गर्न तपाईँको भूमिका लाई सबैले सम्मान गरेकै छन । तर ठीक अर्को पाटो इतिहास मै बिबाद रहेको बिप्पा सम्झौता गरेर तपाईँ लाई लाग्दै आएको भारत प्रस्त को आरोप लाई बल पुग्ने गरी काम गर्नु भो । सबै भन्दा भ्रस्ट मन्त्री मन्डल देखियो ।अजकाल सामजिक सन्जाल मा तपाईँका कुराहरु दैनिक जसो आईरहेका छन ।आफ्नो नलायकी पन लाई छोप्न जतिसुकै भ्रम छर्न खोजे पनि अब सबैले बुझे तपाईँहरुको नलायकी ।सम्बिधान सभालाई जिबित राख्न सक्ने अवस्था हुँदा हुँदै भङग गर्नु भो ।आफैले स्विकार गर्नु भो गल्ती भो । एक होइन ,दुई होईन , तीन होईन कयौँ पटक चुक्नु भो ।कयौँ गल्ती गर्नु भो । आफ्नै हातमा डाडु पन्यु थियो आफै भान्से हुनु हुन्थ्यो ।चाहेको भए जे पनि गर्न सक्नु हुन्थ्यो । तर गर्नु भएन । गर्नु भो त केबल आफ्ना आसे पासे लाई मात्र । पर कुनामा बसेर भान्से ले खाना दिएला र भोको पेट भरम्ला भनेर रित्तो थाल थापेर बस्ने हरु भोकै रहे उनिहरुको पालो न आउँदै पहिले नै टाठा बाठाले खाना रित्याए । जो बाठा थिए तिनैले मात्र सत्ताको स्वाद पाए । स्वाद मात्र होईन भाबी सन्ततिलाई पुग्ने गरी बँचाएर राखे अनि तपाइँ हरुलाई लात हाने र सँगै भोकै बस्ने हरुले देखाई दिए अहिले चुनाब मा । तपाईं सत्तामा हुँदा कसले रोकेको थियो जनपक्षिय काम गर्न ? कसले भन्यो सम्बिधान सभा भङग गर्न ? आफ्नो असक्ष्मता लाई लुकाउन अहिले किन अनेको बाहाना बनाउनु हुन्छ ? चुनाब मा पार्टी ले यतिकै हारेको होईन याबत कुराहरुले भूमिका खेलेका हुन ।
धाँदली कतै भएको होइन ।पार्टी हारका पछाडी तपाईँ हरु कथित मुख्यालय का टाउके नै जिम्बेबार हुनु हुन्छ । अहिले लाज पचाउन नसकेर निकालेको बखेडा ले झन साख गिराउँछ बन्द गर्नुस नखरा । युबा जो उज्जल भबिस्य को आशामा भाबी नेपालको कार्यभार सम्हाल्ने जिम्मा तपाईँहरुलाई दिन रगत बगाए ।कती बेपत्ता भए ।कयौँ घाइते छन जस्ले उपचार अभाबमा कस्टकर जीवन यापन गर्दै छन ।ति सबैको मुल्य कहिले चुकाउनु हुन्छ ? तिनै युबा जस्ले युद्दमा छतिमा गोली थापे ति युवा कतार को मरुभुमिमा रगत र पसिना सङ्ग भोको पेट साट्दै छन । जो सोझा साझा थिए ति सप्पै पलायन हुन बाध्य पार्नु भो ।जो बाठा थिए ति सप्पै ले सताको स्वाद चाखे तपाईँ हरुको चाप्लुसी गरे शहरमा घर घडेरी जोडे ।तपाईँहरु तिनैको जय जय कार मा रमाउनु भो ।
अर्को तेस्तै बाठो युबा जस्ले लामो समय हजुरको सहयोगी बनेर काम गर्यो उस्को आर्थीक अवस्था देख्दा कुनै राणा साएब को भन्दा कम्ता देखिन्न ।हुनत हजुरको पुत्र बराबर को मान्छे तेत्ती पनि नहोस । सर्बहाराको पुत्र ले बिहे गर्यो राजसि शैलिमा ।बाबुराम को पुत्रले ५००किलो मासुको भतेर लाउँदा सारा अबध ले कुरी कुरी गर्यो । एक चिम्टी सिन्दुर ले आफ्नो बिहे सम्पन्न गरेको बाबुराम आफ्नो राजकुमार लाई आशिस दिन दलबल सहित अबध गयो ।
ति सबै देखेका जनताले देखाइदिए चुनाब मा राजकुमार का बा लाई तेस्रो स्थान दिएर ।
अब फेरी सोध्न मन लायो कुन मुखले सर्बहाराको नेतृत्व गर्ने हैसियत राख्नु हुन्छ ? कुन मुखले साँस्कृतिक क्रान्तिको अलाप जप्नु हुन्छ ? अहिले तपाईँले चलाउन खोजेको नयाँ लोकतन्त्रको बहसले मेरा यि प्रश्न हरुको जबाफ दिने हैसियत राख्छ ? मलाई थाहा छ तपाइँ मेरो यो पत्रको जबाफ दिन उचित ठान्नु हुने छैन । तर याद राख्नुस यही युबा कुनै बेला भट्टराई ले आन्तरिक पार्टिमा लोकतन्त्रको आबाज उठाउँदा भट्टराई लाई साथ दिएको हो ।
अहो पत्र लेख्दा लेख्दै रातको एक बजेछ बिहानै पसिना सङ्ग पैसा साट्न जानु छ ।
तपाईँ र तपाईँका आसेपासे हरु सप्पै को जय होस ।
लालसलाम
खिमलाल पन्थी
अर्घाखाँची
हाल
पलायनबादी
